San Martin merkatua

Kenji Takahashi orain dela 11 urte iritsi zen Donostiara, helburu bat buruan: euskal sukaldaritzaren sekretu guztiak ikasi eta bere herrialdera itzultzea. Alabaina, azkenean Donostian bizi izaten jarraitzea erabaki zuen, "bertoko jendeak japoniarren antzeko izaera baitute", azaldu digu.

Urte hauetan, bere gastronomia donostiarren gustu mokofinetara egokitzen jakin du Kenjik. Sekretuaren zati bat? "Tokiko produktua onartzea. Oso ona da, baina Japoniakoa ez bezalakoa eta barietate gutxikoa". Kantauri itsasoan ez bezala, Japonia inguratzen duen Itsaso Bareko zatia beroagoa da, eta hemen Aquariumean baizik ikusi ezin ditugun espezie asko daude han. "Adibidez, Japonian asko jaten ditugu globo-arraina eta limoi arraina. Molusku mota asko ere baditugu, eta hemen, berriz, muxilak, datilak, ostrak… eta kito". Desberdintasun hori ez da oztopo izan, erronka baizik. «Orain ongi ezagutzen dut generoa eta hoberena lortzeko mugitzen naiz", dio Kenjik, bereganatu dituen arrain guztiak zerrendatzen dituen bitartean: "Ia arrain guztiak landu ditut: antxoa, muxarra, hegaluzea, amuko txipiroia, lupia, urraburua, txitxarroa, berdela… Legatza da erabili ez dudan bakarra. Haragia bigunegia da eta, prestatzen ez baduzu, oso zaporegabea. Parrilan edo saltsan bikaina da, baina gordinik ia ez du zaporerik". Kenji ―momentuz― ez da ausartu zapoarekin ere. "Gordinik dagoenean usain txar samarra du, amoniakoaren antzekoa, marrazoak edo arraiak bezala. Egunen batean animatzen banaiz, oso produktu freskoak erabili beharko ditut".

Itzuli